باكه گويم اي ياران قصه ي پريشاني

حال ناخدا دارم در شبان طوفاني

لحظه اي نيا سايد چشم گريه آلودم

چون درخت پر اشك در هواي باراني

شب كه برسر مژگان اشك من گره بندد

خانه خموشم را مي كند چراغاني

از لبان خندانم حال دل ندانستني

خفته در تبسم ها گريه هاي پنهاني

چون درخت غمگين در كوير ناكامي

شاخ و برگ من حسرت ميوه ام پريشاني

هر زمان به تنهايي بادلم كنم خلوت

سايه هاي غم آيد از درم به مهماني

دولت جواني را رايگان ز كف دادم

سر كشد زدل اكنون شعله ي پريشاني

زندگاني غمگين حالت قفس دارد

من در اين ميان دارم روزگار زنداني

نقش خستگي ها را در نگاه من بنگر

از سخن توان دانست حال دل به آساني

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: